نامبردگان مقدمات تاسیس دانشکده داروسازی را فراهم نموده و به تکمیل آن همت گماشتند و با ایجاد امکانات لازم، اولین فارغ التحصیلان دکترای داروسازی را در سال ۱۳۱۹ به اجتماع تحویل دادند. .فارغ التحصیلان این دانشکده به خاطر یکنواخت درآمدن خدمات داروسازی و داروخانه داری و شناساندن ارزش اعتبار دکترای داروسازی خود، هم فکر و هم عقیده شدند تا نهادی مدنی را در اجتماع بوجود آورند که حافظ منافع و موقعیت علمی داروسازی آنان در اجتماع و کشور باشد. در خرداد سال ۱۳۲۲ چهار نفر از تحصیل کردگان دانشکده داروسازی تهران به نام های آقایان دکتر عبدالعلی امامی خوئی، دکتر تقی اطمینان، دکتر غیاث الدین جزایری و دکتر سعید اعتصامی اولین گام و جلسه را با حضور ۱۵ نفر از دکترهای داروساز در ۱۳۲۲/۰۳/۲۷برداشته و تشکیل دادند. اینان آئین نامه شورای داروسازان را در نهادی به نام سندیکای داروسازان تهیه و سپس با تصویب آن و برگزاری انتخابات رسمی، هیات دائم را طبق مقررات به شرح زیر برگزیدند:
۱-آقای دکتر مهدی نامدار، رئیس اولین سندیکای داروسازان ایران ۲- آقای دکتر فتح اله اعلم، نایب رئیس اول ۳-آقای هوشنگ نظامی، بازرس ۴-آقای حسین مالکی، بازرس ۵-آقای دکتر سعید اعتصامی، منشی ۶-آقای ضیائیان، خزانه دار ۷-آقای دکتر تقی اطمینان، دبیر و مدیر عامل سندیکا
این هیات مدیره و هیئت رئیسه آن موفق شدند پس از مدت ها با پیگیری قاطع، در شهریور ماه سال ۱۳۲۳ با شماره ثبت ۳۰ مراحل قانونی “سندیکای داروسازان ایران” را انجام داده و عملی سازند. لازم به توضیح است که در مقام مقایسه از نظر قدمت، کانون وکلای دادگستری که از اولین سازمان های مردم نهاد ایرانی است، در سال ۱۳۳۱ و سازمان نظام پزشکی ایران در سال ۱۳۳۵ تاسیس گردید.
آن سندیکا در سال های بعد در دفاع از داروسازان در ارتباط با قانون تصویبی ۱۳۳۴ پیگیری مسائل و مشکلات دارویی را خواستار بوده و انجام وظیفه نموده است.
هیئت مدیره جدید از اینکه داروخانه را در سراشیبی سقوط و گرفتار شدن در ورطه اتاق های اصناف و خروج از قوانین و فعالیت های درمانی مشاهده می کرد به ناچار تصمیم به تغییر نام نهاد اجتماعی داروسازان از سندیکا که مخصوص فعالیت های غیر پزشکی بود گرفت. تغییر نام این تشکل عملا از سال ۱۳۴۷ به جای سندیکا به نام جامعه به تصویب و رسما در مجمع عمومی سال ۱۳۵۰ به نام “جامعه داروسازان ایران” رسمیت یافت. دوره فعالیت بیش از ۲۰ ساله جامعه داروسازان ایران با اقدامات چشم گیر که ثمرات آن در همین ایام هم بر فعالیت های داروسازان سایه افکنده است باعث مباهات خدمت گذاران آن ایام می باشد. از بارزترین اقدامات آن پیگیری در جهت دریافت حق تعرفه های فنی داروخانه ها، خنثی نمودن طرح های کمک داروسازی ارائه شده به سه دوره مجلس شورای اسلامی، عدم دسترسی قانونی کمک داروسازان به مسئولیت های فنی داروخانه ها و تعیین، تصویب و اجرای روز پنجم شهریور به نام روز داروسازی (زاد روز تولد حکیم زکریای رازی) به یادگار مانده است. در سال ۱۳۷۰ که قانون تشکیل احزاب و انجمن ها بوسیله مجلس شورای اسلامی تصویب گردید و مورد اجرا قرار گرفت، این تشکل نیز موظف شد تا طبق شرایط قانونی جدید، نام جامعه داروسازان ایران را به نام “انجمن داروسازان ایران” تغییر داده و به تصویب برساند. پس از تشکیل جلسات تبادل نظر بین گروه های داروسازان مقرر گردید که یک گروه ۶ نفری، متشکل از افرادی چون آقایان دکتر ابوالحسن بهتاش، مرحوم دکتر علی مظلومی و دکتر داریوش کشتکار، مسئولیت و ماموریت پیگیری تصویب اساسنامه و اخذ اجازه تشکیل مجمع عمومی را به عهده گیرد.در مهر ماه ۱۳۷۰با تشکیل مجمع عمومی، مقدمات تصویب اساسنامه و انتخاب هیئت مدیره انجمن داروسازان فراهم گردید و
هیات مدیره منتخب تحت نام انجمن داروسازان ایران فعالیت خود را شروع نمود که تا کنون ادامه دارد.
